De titel van het liedje doet anders geloven, maar de melodie van de Beatles song ‘When I’m Sixty-Four’ maakt mensen jonger, dat concludeerde drie Amerikaanse psychologen. Ze deden het onderzoek, om aan te tonen hoe makkelijk het voor wetenschappers is om onzin te verkondigen.
De psychologen lieten proefpersonen luisteren naar The Beatles en het standaard Windows7 opstartdeuntje, bij de klanken van The Beatles voelde de testpersonen zich gemiddeld een half jaar jonger, aldus de testresultaten beschreven in NRC.next.
“Volslagen onzin”, aldus één van de onderzoekers, “We hebben deze resultaten bereikt doordat we steeds tussentijds naar de resultaten keken en proefpersonen toevoegde totdat we het gewenste resultaat hadden bereikt.” Met het onzin-onderzoek willen de wetenschappers aantonen dat veel van hun collega’s resultaten doelbewust beïnvloeden, om tot significante conclusies te komen.
In de praktijk gaat dat ongeveer zo: Amerikaanse onderzoekers analyseren de kwaliteit van sperma, na 75 monsters blijkt dat normaal eten geen invloed heeft op de gezondheid van het mannelijke zaad. Vervolgens keurde zij 25 onderzochte monsters af en voegde extra proefpersonen bij. Hierdoor kon de conclusie worden genomen dat een vette hap slecht is voor de spermaconditie en voilà.
Nog een voorbeeldje: een hoogleraar onderzoekt de invloed van het eten van vlees op persoonlijke eigenschappen. Na enkele proeven blijkt dat vegetariërs vaker sacherijnig zijn, niet het resultaat wat hij wilde hebben. Daarom liet hij zijn assistent extra proefpersonen werven en diskwalificeerde hij de proefpersonen die veganist waren. Een maand later had hij eindelijk de resultaten waar hij op hoopte en maakte hij trots bekend dat alle vleeseters hufters waren.
Bovenstaande voorbeelden zijn geen werkelijke beschrijving van de waarheid, maar het is volgens de drie wetenschappers van het Beatles onderzoek wel de manier waarop onderzoekers vaak werken. Het drietal pleit ervoor dat voortaan vooraf elk onderzoek het aantal proefpersonen word vastgesteld.
