Toen Andrew Cheatle tijdens een wandelingetje op het strand zijn mobieltje verloor, dacht hij nog: “Die vind ik nooit meer terug.”
Maar een week later belde hengelaar Glen Kerley, hij had het toestel gevonden in de buik van een vis, het apparaat werkte zelfs nog.
Andrew geloofde de hengelaar eerst niet, maar toen de visser enkele uren later het toestel kwam langsbrengen en het telefoontje een indringende vislucht had, was het wel duidelijk waar het toestel die week gezeten had.
Hengelaar Glen Kerley, is niet zo heel erg verbaasd over zijn vondst: “Vissen eten alles, ik ben ook wel eens stenen, batterijen of tampons tegengekomen, een collega van mij vond zelfs een keer een valse tand.”
Intussen heeft Andrew zijn stinkende telefoon weer in gebruik: “Ik weet dat dit hele verhaal klinkt als een stoer vissersverhaal, maar het is echt waar…”
De grootste hoax en broodje aap verhalen, lees je elke dag op hoax.blog.nl
Doet me denken aan het verhaal van het Vrouwtje van Stavoren. Maar dan een moderne versie. Leverde het terugkrijgen van de mobiel nog rampspoed op voor meneer?
Om nu teaspoons te gaan vertalen met tampons, dan raad ik u aan om geen reis naar een engelstalig land te maken…